21 oktober 2023, Huizen   |   Tekst: Wietske Sira   |   Originele artikel in het Nieuwsblad voor Huizen

Bitter. Hij laat het woord een paar keer vallen als hij het over zijn jeugd heeft. Hij heeft het als kind niet makkelijk gehad, al heeft hij ook warme herinneringen aan zijn kindertijd. Het is de reden waarom hij de politiek is ingegaan. “Ik wil graag dat anderen het beter krijgen dan ik het had.”

De 32-jarige Daniël van den Berg heeft een druk weekend achter de rug. Zijn vrouw was een een paar dagen weg met vriendinnen en hij had de zorg voor zijn dochters Jaël (4) en Lise (1).

“Ja, het is wel even pittig als je alles alleen moet doen”, lacht hij. “Maar we hebben een heel leuk weekend samen gehad. We zijn zaterdag even naar het dorp geweest en zondag naar de kerk. Ik heb er ontzettend van genoten en ik word ook een beetje week als ik over mijn kinderen praat.”

Daniël groeide op in Huizen, samen met zijn broer Jeffrey die drie jaar ouder is. Hij werd katholiek opgevoed en werd gedoopt in de Thomaskerk. Zijn moeder werkte in parfumeriezaak Visage aan de Huizerweg in Bussum, zijn vader was chef-kok bij PGGM in Zeist.

Doorsnee middenklasse gezin

“We hadden thuis een glazen vitrinekast met allemaal collector’s items die mijn moeder van haar werk meekreeg. Yves Saint Laurent, Chanel, parfum was echt haar passie. Ik moet zeggen dat ik ook wel van lekkere geurtjes houd.”

“Mijn vader was veel weg, maakte lange dagen. Er waren dagen dat ik hem helemaal niet zag. Soms ging ik met hem mee, helpen in de keuken. We waren een doorsnee middenklasse gezin, met voldoende inkomen.” 

Hij kijkt terug op een goede jeugd. “Ik kwam niets tekort en we hebben samen leuke dingen gedaan.” Maar daar kwam verandering in. Toen hij acht jaar oud was, scheidden zijn ouders. “Dat is ook het moment dat ik mijn geloof ben kwijtgeraakt.”

Contact met vader verbroken

Het was oud en nieuw en terwijl buiten het vuurwerk knalde, pakte zijn moeder hun jassen en vertrokken ze met z’n drieën naar de ouders van een vriendinnetje van Daniël in de buurt. “Daar hebben we twee maanden gewoond, tot de scheiding rond was en wij terug konden naar het ouderlijk huis.”

‘Als kind wil je dat niet meemaken. Ik was in één klap geen kind meer’

Het was een trieste periode. “Als kind wil je dat niet meemaken. Ik was in één klap geen kind meer. Mijn moeder moest vol aan de bak, ik kreeg een huissleutel mee. We hebben zelfs een tijdje in de bijstand gezeten.” 

Vader Van den Berg vond uiteindelijk een woning om de hoek en Daniël ging er regelmatig naartoe. “Maar toen mijn opa, zijn vader, overleed, viel dat heel zwaar bij mijn vader, hij kon er moeilijk mee omgaan.”

“Uiteindelijk voelde ik me niet meer veilig bij hem en heb ik het contact verbroken. Ik was toen een jaar of tien. We hebben daarna zeven jaar lang geen contact gehad.” Deze gebeurtenissen bepaalden mede wie Daniël vandaag de dag is. “Het was bitter”, kijkt hij erop terug.

Op de basisschool liep hij meerdere klassen voor. “Er is aangeboden om klassen over te slaan, maar ik vond het belangrijker om bij mijn vrienden te blijven. Ik vond het leuk op school, Ik had altijd vragen, wilde nieuwe dingen leren.” 

(Tekst gaat verder onder de foto)

Na de basisschool startte hij in de vwo+ klas op de Huizermaat. “Mijn beste vriendin Emily ging ik er naartoe en ik wilde bij haar blijven. Ik zocht veiligheid.” Hoewel Daniël een slimme leerling was en goed kon leren, zorgde de thuissituatie ervoor dat hij opstandig werd en de focus op zichzelf had in plaats van op school.

“Ik werd impulsief en zocht grenzen op. Ik ben er ook vaak uitgestuurd op school. Heel frustrerend. Ik wilde van alles weten, vroeg door en liet het er niet bij zitten als ik een antwoord van een docent niet voldoende vond. Dat werd als lastig en bijdehand ervaren.”

Na twee jaar werd het hem allemaal te veel. Hij miste zijn vader, wist niet meer goed wie hij zelf was. Welke karaktereigenschappen had hij van zijn moeder? Welke van zijn vader? Het was een verwarrende tijd. 

Overstap andere school

Daniël maakte de overstap naar De Brink. “Ik heb er lang van gebaald, het voelde alsof mijn potentieel was afgenomen. Maar eigenlijk was het het beste dat me kon overkomen. Ik kon goed tekenen en ontwerpen en kon daar de richting Grafimedia doen.”

“De school was ook heel goed in het coachen van kinderen, mijn mentor had echt aandacht voor me.” Na zijn examen deed hij mbo ICT, maar hij wist al snel dat hij dat niet leuk vond. 

“Ik had sterk het gevoel: het gaat niet om mij. Ik moet hard werken voor het algemeen belang. Hij stopte met de opleiding en besloot zich aan te melden bij het Korps Mariniers. “Militair is een krachtig beroep dat ergens voor staat.”

Zichzelf leren kennen

Hij nam een tussenjaar waarin hij hard werkte om zijn conditie op peil te brengen. Na diverse testen werd hij toegelaten tot de opleiding. 

‘Mijn vader is in die periode helemaal door het stof gegaan’

Intussen was het contact met zijn vader hersteld. “Ik bleef maar worstelen en had de angst dat als hij ineens dood zou gaan ik hem dan niet zou kennen. Daardoor zou ik mezelf ook niet kennen. En dat had ik nodig.”

Daniël kwam via een vriendin van zijn vader weer met hem in contact. Eerst voorzichtig, om het op te bouwen. maar al snel ging hij regelmatig bij hem langs. “Ik ging soms ‘s avonds een kopje koffie bij hem drinken. We voerden zulke lange en diepgaande gesprekken, dat ik soms pas om 04.00 uur weer thuiskwam.”

“Mijn vader heeft zich in die periode helemaal bloot gegeven en is door het stof gegaan. Hij heeft zich heel kwetsbaar opgesteld en dat dwong respect bij me af. Toen ik 18 was en mijn vader zag huilen, voelde ik van binnen dat ik het hem kon vergeven.”

“Door wat er is gebeurd blijven er wel littekens, maar alles is besproken en we kunnen nu goed levellen. We zijn dikke maatjes geworden.”

Koninklijke Marechaussee

Helaas was de opleiding van het Korps Mariniers van korte duur. Na een paar maanden kreeg hij scheenbeenvliesontsteking en moest hij stoppen met de opleiding. Daniël ging niet bij de pakken neerzitten en begon aan de opleiding beveiliging, die hij afrondde. 

“Ik was net begonnen als beveiliger bij de Bijenkorf in Amsterdam toen ik werd gebeld door een officier van de krijgsmacht. Hij vroeg me of de Marechaussee niet iets voor me was. Daar had ik wel oren naar, met de voorwaarde dat ik als onderofficier aan de slag kon.” 

Toen hij 21 was, begon hij aan de militaire basisopleiding. “Dat is een belangrijke periode voor me geweest. Ik werd er in mijn kracht gezet, het vuurtje in me begon te branden.”

(Tekst gaat verder onder de foto)

Zijn vrouw Annika ontmoette hij in 2015 in een kroeg. “Ik zat helemaal niet te wachten op een relatie en wilde zeker nooit trouwen.” Hij lacht. “Je raadt het al, drie jaar later waren we getrouwd en weer een jaar later werd onze eerste dochter geboren.”

Door Annika kwam hij weer in aanraking met het geloof. “Er was zo veel gebeurd in mijn jeugd, er was toch geen God die dit toeliet? Het geloof boeide me niet meer. Maar voor Annika, die lid was van de Zenderkerk, wilde ik me er wel in verdiepen.”

“Toen ik een keer meeging naar de kerk hoorde ik er een verhaal dat de essentie van mijn jeugd samenvatte. Ik werd er zo door geraakt dat ik wist: ik geloof weer.” 

Grensbewaking

Daniël werkte na zijn opleiding zeven jaar bij de Koninklijke Marechaussee, waarvan vijf jaar bij Schiphol grensbewaking. Daar draaide hij verschillende terrorisme- en criminaliteitsonderzoeken. Zo verhoorde hij onder andere een oud-lid van de Hofstadgroep.

“Daar zag ik ook de ongecontroleerde migratie en voelde in elke cel dat dat niet klopte. Syriëgangers, de opkomst van IS, ik heb veel ellende gezien. Ik had toen nog geen kinderen, maar maakte me al zorgen over de explosiviteit ervan.”

Hij was al langer politiek geïnteresseerd en in 2017 bezocht hij een campagnebijeenkomst van Forum voor Democratie. Het leek hem een veelbelovende partij en hij werd lid. Het leidde uiteindelijk tot een plek op de lijst voor de Provinciale Statenverkiezingen in 2019.

Politiek

Maar in 2020 stapte hij weer uit de partij. “Ik wilde iets bereiken en ik had niet het gevoel dat ik dat hier kon. Zeker niet na bizarre uitspraken van Baudet. Die maakten het ons onmogelijk. Ik herkende me niet meer in deze partij.”

‘Ik ben blij dat ik de stap heb genomen om lid te worden van deze partij’

Na eerst de kat uit de boom te hebben gekeken, werd Daniël in 2021 lid van JA21. Op maandag doet hij zijn werk als fractievoorzitter in de provincie Noord-Holland en momenteel staat hij in de top 10 van de kandidatenlijst voor de Tweede Kamerverkiezingen.

Daarnaast werkt hij fulltime als projectmanager bij een bedrijf dat distributiecentra ontwikkelt en bouwt. 

“Ik ben blij dat ik de stap heb genomen om lid te worden van deze partij. Ik heb het gevoel dat er wordt gekeken naar wat goed is voor de samenleving.”

Inzetten voor de maatschappij

Want daarvoor wil hij zich inzetten: de maatschappij. “Als de middeninkomens het niet meer kunnen lijden, zich niet meer kunnen ontplooien, zoals ik zelf heb meegemaakt, heeft het hele land er last van.” 

“De gezinnen moeten weer in hun kracht gezet worden, daarna de middenklasse en daarna het land. Daar geloof ik heilig in en ik hoop oprecht dat ik het verschil mag maken. Ik wil mijn schouders eronder zetten, dat heeft me namelijk gebracht waar ik nu ben.”  

“Mijn weg was lang niet altijd recht, maar bracht me waar ik nu ben. En zelfs op zware stukken staan er bloemen in de berm.”

Foto: Bob Awick    |   Tekst: Wietske Sira    |   Originele artikel in het Nieuwsblad voor Huizen